Het is tijd voor verandering! Dit jaar vieren we de wereldwijde wachtwoorddag anders: LastPass kiest voor een wachtwoordloze dag, op naar een toekomst zonder wachtwoordfrustraties. Nu wachtwoorden bijna verleden tijd zijn, kijken we nog even achterom naar de geschiedenis van wachtwoorden.
Wanneer werden computerwachtwoorden ingevoerd, hoe veroverden ze zo'n belangrijke rol voor de veiligheid van onze digitale levens, en hoe beschermen wachtwoorden ons tegenwoordig tegen cybercriminelen?
De jaren 60
Rond dezelfde tijd dat NASA eraan aan de eerste maandlandingen werkte, maakte Fernando Corbató de eerste gebruikersaccounts met wachtwoordbeveiliging bij het Massachusetts Institute of Technology (MIT). Gebruikers die zich aanmeldden bij zijn Compatible Time-Sharing System (CTSS), konden hun eigen sets met bestanden beheren, die waren gekoppeld aan de mainframe-computer van de universiteit. Dit vroege mechanisme om de identiteit van een gebruiker te bevestigen had nog wat beveiligingsproblemen, maar het zou nog tientallen jaren een directe invloed hebben op de manier waarop computerprofessionals en leken over wachtwoorden denken.De jaren 70
In 1972 kreeg wachtwoordbeveiliging een upgrade: Robert Morris vond een encryptiemethode uit om wachtwoorden te vertalen naar cijfers – het zogeheten “hashing”. Enkele jaren later werkte Morris samen met zijn collega Ken Thompson om een aanvullende techniek te ontwikkelen: salting. Hierbij worden willekeurige tekenreeksen toegevoegd aan wachtwoorden, om het nog lastiger te maken om ze te kraken. Hasting en salting worden ook nu nog toegepast. LastPass gebruikt beide technieken om de hoofdwachtwoorden van alle LastPass-gebruikers te beveiligen.Jaren 90 / 2000
Het vroege internet verbreidde zich steeds meer in het dagelijks leven, en er ontstond behoefte aan veiligere protocollen om de identiteit van gebruikers te verifiëren. AT&T vond de tweevoudige verificatie uit (2FA) in 1995, en in 1998 verkreeg het bedrijf een patent op de technologie. Verificatie begon als niche-technologie, maar is inmiddels wijdverbreid. Ook u gebruikt het waarschijnlijk voor verschillende aanmeldingen bij online accounts. Voor tweevoudige verificatie vraagt het systeem u om een extra bevestiging te leveren bij uw aanmelding, zoals een tijdelijke eenmalige code. Meestal ontvangt u die code via een sms of e-mail, of in een speciale app. U voert de code in, en als alles klopt krijgt u toegang tot uw account. Tweevoudige verificatie (2FA) en de latere opvolger, meervoudige verificatie (MFA), veroverden terrein vanaf 2000, ook omdat bedrijven met een beleid voor Bring Your Own Device toestonden dat medewerkers hun eigen smartphones gebruikten voor hun werk.Jaren 10
Met de opkomst van de mobiele apps na 2010 werd het nog belangrijker om de wachtwoordbeveiliging te versterken. 2FA ontwikkelde zich meer en meer tot MFA, waarbij gebruikers na invoer van hun gebruikersnaam en wachtwoord hun identiteit op verschillende manieren moeten bevestigen. Deze “factoren” vallen in verschillende categorieën:- Kennis - iets dat u weet (uw wachtwoord)
- Bezit - iets dat u hebt (uw telefoon, of bijvoorbeeld een MFA-token)
- Eigenschap - iets dat specifiek is voor u (biometrische gegevens als een vingerafdruk, gezichtsscan of stemprofiel)